اسمش را ميگذاريم : دوست مجازي اما آنسو يك آدم حقيقي نشسته است . . .

خصوصياتش را كه نميتواند مخفي كند . . .

وقتي دلتنگي هايش را مينويسد وقت ميگذارد برايم . . .

وقت ميگذارم برايش . . . نگرانش ميشوم . . .  دلتنگش ميشوم . . .

وقتي در صحبت هايم ،‌ به عنوان دوست ياد ميشود . . .

مطمئن ميشوم كه حقيقي ست ، هر چند كنار هم نباشيم . . .

من برايش سلامتي و شادي آرزو دارم هر كجا كه باشد . . .

♥♥♥ همه شما دوستانم در دنياي مجازي  رو دوست دارم ♥♥♥

رفتم نشستم کنارش گفتم : 

برای چی نمیری گـُلات رو بفروشی ؟  گفت : بفروشم که چی ؟

تا دیروز می فروختم که با پولش آبجی مو ببرم دکتر دیشب حالش بد شد و مُرد ، 

با گریه گفت : تو می خواستی گـُل بخری ؟ 

گفتم : بخرم که چی ؟

تا دیروز می خریدم برای عشقم امروز فهمیدم باید فراموشش کنم...!

اشکاشو که پاک کرد  یه گـل بهم داد گفت :

بگیر باید از نو شروع کرد تو بدون عشقت ، من بدون خواهرم . . .

تو اين زمونه دو نفر هميشه تنهان . . .

يكيش دختري كه آرايش بلد نيست

يكي هم پسري كه دروغ گفتن بلد نيست

به سلامتي هردوشون . . .

تـنـها هـا . . .

دلسوزيِ آدم هاي محترم رو نميخوان . . .

تـنـها براي سوزِ دلِ شون . . .

احترام آدم ها رو ميخوان . . .